ผจญภัยมิติแห่งรัก

                            ตอนที่1
                     กลับเป็นเด็กอีกครั้ง
         ซ่า..ซ่า..วันที่ฝนตกอย่างนี้เป็นวันที่น่าเบื่อที่สุดเลยทุกคนว่าไหมที่ต้องออกมาทำงานทั้งๆที่อยากนอนอยู่กับบ้านแต่ก็นะต้องมาทำงาน  ในกรุงเทพฯก็รู้กันอยู่ว่ารถมันติดมากแค่ไหน
         เจ้านายน่ะเจ้านายย..........................
         อ้อ..ฉันขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อ  ราตรี  กิ่งรักษา  อายุก็30ปี รูปร่างอ้วนหน้าตาก็ขี้เร่คอนดูนะชาติหน้ามีจริงฉันจะสวยรวยฉลาดให้ดู
         เฮ้อ.....คิดอะไรเน้ย     
เอ้าจะถึงป้ายรถเมล์แล้วนี้  แต่ขณะกำลังยืนรอรถเมล์ขาประจำก็ต้องสะดุดใจเมื่อเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ย้อนกลับจากทางม้าลายเพื่อเก็บลูกฟุตบอลของตนที่กลิ้งไปยังพื้นถนนแม้จะยังไฟแดงอยู่แต่ทำให้ราตรีอดเป็นกังวลไม่ได้
         "พ่อแม่ทำไหมปล่อยลูกเก็บบอลกลางถนนเน้ย"
คิดได้ดังนั้นเธอจึงรีบวิ่งไปหยุดทางฝั่งตรงข้ามทางม้าลายมองดูเด็กคนนั้น  เด็กคนนั้นก็หันรีหันขวาเหมือนหลงทิศ   ฉันเห็นรถยนต์ฝ่าไฟแดงมา
          เอี๊ยด...........
เสียงเบรกรถและหักเลี้ยวอย่างฉับพลันทำให้เด็กชายเบิกตากว้าง  ตัวแข็งค้างด้วยความเร็วที่พุ่งเข้ามาทำให้หลายๆคนที่เห็นต่างส่งเสียงกรีดร้องเนื่องจากคิดว่าเด็กไม่รอดแน่
          เอี๊ยด..
          รถคันนั้นพยายามเหยียบเบรกไม่อยู่แต่ไม่ใช่สิ่งที่ราตรีสนใจเธอรีบวิ่งไปหาเด็กคนนั้นกระโจนเข้าไปบังเด็กเอาไว้
          โครม!
          อยู่ๆ ก็มีแสงสว่างชั่วขณะพร้อมสติของเธอก็ดับไปก่อนจะดับไปฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงกรีดร้องของคนมากมาย......
          อยู่ๆก็ได้ยินเสียงใสๆเสียงหนึ่งพยายามเรียกสติเธอ  ด้วยภาษาที่เธอไม่รู้จัก
        "เจ้าหนูๆได้ยินข้าไหม  เร็นค่ะมาช่วยอุ้มเด็กคนนี้เร็วเข้า"
คนกำลังหลับกำลังนอนเรียกเราอยู่ได้  ราตรี คิดในใจแม้จะรู้สึกเนื่อยก็ตาม